دیگه بریدم

کمی با من مدارا کن
کمی با من مدارا کن
که خود را با تو بشناسم
من گم را تو پیدا کن

تو را از شب جدا کردم
تو را از قصه آوردم
نمی شد با تو بد باشم
 نمی شد از تو برگردم

نه از برگم نه از جنگل
 نه از باران نه از شبنم
نه آن تعمیدی رودم
نه آن مریم ترین مریم

منم همسقف دیروزی
 که عطر خانگی دارد
که دستان تو را باید
 به شام سفره بسپارد

کمی به من مدارا کن
 کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن
 من گم را تو پیدا کن

اگر سختم اگر دشوار
 اگر سیل مصیبت وار
اگر تلخم اگر بیمار
 منم از عشق تو بسیار

منم هم خون و هم گریه
 که بغضش را به دریا داد
که از اوج پریدن ها
 بر این ویرانه ها افتاد

کمی به من مدارا کن
 کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن
 من گم را تو پیدا کن...


خیلی باید  ادمه پر رویی باشی که با این همه بدی باز هم برگردی
ولی من عوض شدم
قدر تمام  تنهایی  هایی که عوضم کردن
قدر تمومه اشک هایی که بی محابا بروی شیبه گونه هام جاری شدن و قدر تموم نفرین هایی  که به خودم می کردم که نکنه؛نکنه از من ناراحت شده باشی!
داستان نگم عوض شدم
دنیای من تازه شده من شدم و خدا شده و شب شده
اما شبم دیگه ترسی نداره که بخوام از اون بیام به گرمیه یه پناه پوچ
من پر از ماوا شدم من پر از سنگ صبور!
سخت بود
سخت تر از سخت بودن
طول کشید طولانی تر از اشنا شدن
و لی الان راحتم راحتم بغض ندارم دنیای من عوض شده
بی تو چه قدر زندگیم  قشنگتره!
میدونی نمیگم از عشق بریدم  بذار بگم که من تازه با عشق تو به عاشقی هام رسیدم !!!